اَز راهی دور می نِویسَم یِه نامِه رویِ کاغَذِ دِلَم 
تا شایَد باد بِبَرِه و بِدِه ، به دَستِ مادَرَم 
سَلام به مادَرَم، مادَری با دَستهایِ پینِه بَستِه
اون که خورده به تورِ سَرنِوِشت ، قَلبِش شِکَستِه 
دِل تَنگِتَم مادَر 
مادَر کُجایی 
مادَر کُجایی
سالهاست کِه ، بیقَرارِ بیقَرارَم
عادَتم هَر روز چِشم اِنتِظاری است
دِل تَنگِتَم مادَر
مادَر کُجایی
مادَر کُجایی
صِدایِ قَلبَم لَبریز اَز غَمِ
به عِشقِت دِل دادِه ، این هَمِه
خاطِراتِت هَنوز گَرمِه
دِلتَنگِ تواَم اِی هَمِه
گلُهایِ یادِت یه باغ ،که شُدِه
عَطرِت هَمیشِه باهامِ
مادَر کُجایی کُجایی
بی تو آروم نَدارَم
عادَتَم هَر روز چِِشم اِنتِظاری است
دِل تَنگِتَم مادَر
مادَر کُجایی
مادَر کُجایی