Bu il bayram balığımız olmalıydı
Bir neçə gün – çox yox – qonağımız olmalıydı
Sevinc içində keçirəcəkdik bu günləri
Axıra qədər oxuyacaqdıq bu nəğməni

Amma sözümüz bir az artıq çəkdi
Və sonunda göz yaşları ilə bitdi
Ürəyim titrədi, baxışlarım qaranlığa batdı
Elə bir an gəldi ki, kədər axdı

Mətbəximizdə sevinc yoxdur artıq
Bu boş şüşədə baxışlarım yas içindədir
Arzularımın yarısını ah apardı
Balığım da suda öldü axı

Nəcib idi, bədəni al qırmızı
Onu heç vaxt unutmaram
Ölüm qəribə və sadə bir şeydir
Bizim kiçik qırmızı balığımız artıq yoxdur