کِنارَم نِشَستِه غَم و روبِه رو اَم ، آه
عُم-رِ نازَنین اَم هَر روز ، میشِه تَباه
اِمروزَم ، فَردایِ دیروزِ مَن اَست
خوشا به حالِ آنکه فَردایَش ، روشَن اَست

اِمروزَم کِه گُذَشت ، به تَلخی و سَختی
تو اِی دَرد ، به دُنبالِ چِه هَستی
با منِ ، دَر سایِه نِشَستِه تو - هَمنِشینی
قَطرِه - قَطرِه نَفَسَم را میگیری به سَختی

گَرچِه تَلخ و دَردآوَر اَست ، هَمراهیِ با تو
تو را دوس دارَم ، راضی اَم به هَمپاییِ با تو
قَلبَم شِکَستِه و زَخم خوردِه اَست
تیکِّه هایَش تویِ سینِه ، جان - اَز مَن بُردِه اَست

اِمروز کِه گُذَشت ، به اُمّیدِ فَردا نِشَستِه اَم
نِشَستِه اَم چِشم به راه ، با تَنِ خَستِه اَم
شایَد - کِه فَردا ، رَنگ و بویی اَز مِهر ، داشتِه باشَد
دَر دِلِ خود جَوانِه ای اَز بَذرِ زِندِگی ، داشتِه باشَد

کِنارَم غَم و ، رو به رو - آه
مَنِ بی سایِه و بی پَناه
کِنارَم غَم و ، رو به رو - آه
مَنِ بی سایِه و بی پَناه