(بند اول)
تو زمین بازی، همیشه یه صدا،
علی ایروانی، داد می‌زنه با صدا!
وقتی می‌بازه، قصه‌ها شروع می‌شه،
امیر و سپهر تو هدف‌هاش می‌ره.
(پیش‌کورس)
هی علی، آروم باش،
این فقط یه بازیه، راحت باش!
اما اون می‌گه: «نه! این دروغه!
اینا همش تقصیر امیر و سپهره!»
(کورس)
علی ایروانی، داد می‌زنه،
تو زمین همیشه شاکی می‌شه.
امیر و سپهر، دوتا قربانی،
تو زمین، همه می‌گن: «هی، ایروانی!»
(بند دوم)
بازی شروع می‌شه، یه پاس خطا،
علی می‌گه: «تو مقصری، بیا اینجا!»
سپهر می‌خنده، امیرم شاکیه،
همه می‌دونن که علی یه داستان‌سازه.
(پیش‌کورس)
هی علی، آروم باش،
این فقط یه بازیه، راحت باش!
اما اون می‌گه: «نه! من مظلومم،
سپهر و امیر، هی شما محکومید!»
(کورس)
علی ایروانی، داد می‌زنه،
تو زمین همیشه شاکی می‌شه.
امیر و سپهر، دوتا قربانی،
تو زمین، همه می‌گن: «هی، ایروانی!»
(بریج)
تو گل نزدی، مشکل از خودته،
اما علی می‌گه: «نه، اینا حرفه!»
داور، توپ، حتی زمین،
همه به نظرش توی تیم حریفن!
(کورس نهایی)
علی ایروانی، داد می‌زنه،
تو زمین همیشه شاکی می‌شه.
امیر و سپهر، دوتا قربانی،
تو زمین، همه می‌گن: «هی، ایروانی!»
(Outro)
علی، علی، آروم باش،
این فقط یه بازیه، برنده باش!
سپهر و امیر که نمی‌دونن چی شد،
بیا رفیق، بگو از این قصه‌ها چی سود؟